Το βαγί στην παραδοσιακή Ελληνική οικογένεια ανέκαθεν εθεωρείτο πολύτιμο φυλαχτό του σπιτιού, των αγροτών, των ποιμένων, των μελισσοκόμων, των ξωμάχων και των ναυτικών, με ιαματικό και αποτροπαϊκό χαρακτήρα.
Οι νοικοκυρές το έβαζαν στο εικονοστάσι του σπιτιού και σταύρωναν το προζύμι, κάθε φορά που ζύμωναν, οι μελισσοκόμοι το έβαζαν στις μέλισσες, οι κτηνοτρόφοι στο στάβλο με τα ζώα τους, οι αγρότες στις αποθήκες με τα γεννήματα, ο ψαράς το είχε στο καϊκι του και οι παππούδες μας το βάζανε από μέσα στο καπέλο τους.
Την Κυριακή που φορούσαν το γιορτινό καπέλο μετακόμιζαν και το βαγί.