Το γουδί το γουδοχέρι

“Το γουδί το γουδοχέρι” είναι μια φράση, που χρησιμοποιούμε για κάποιον που επιμένει στις λανθασμένες απόψεις του.

Το γουδί ήταν από τα πιο χρήσιμα οικιακά σκεύη. ‘Ολα τα σπίτια είχαν το γουδί τους, πέτρινο, ή ξύλινο, ή ορειχάλκινο. Τα μεγάλα πέτρινα γουδιά κατασκευάζονταν με πολύ μεράκι από τεχνίτες σμιλευτές, που χρησιμοποιούσαν τα κατάλληλα εργαλεία. Τα καλύτερα ήταν μαρμάρινα και το γουδοχέρι, που στα Κύθηρα το λέγανε μάτσα, ήταν ξύλινο από ελιά και είχε δύο όψεις. Στα πέτρινα γουδιά κοπάνιζαν μεγάλες ποσότητες ασπρισμένο αμύγδαλο μέχρι να γίνει πολτός για τη σουμάδα. Κοπανίζανε τη ζάχαρη, μέχρι να γίνει άχνη. Κοπανίζανε τα αμύγδαλα για τους ροζέδες, τα αχλαδάκια και όλα τα είδη των αμυγδαλωτών. Στα σπίτια που δεν είχαν χερόμυλο, κοπανίζανε το στάρι στο πέτρινο γουδί και έφτιαχναν σταρόχοντρο. Στο πέτρινο γουδί κονιορτοποιούσαν και ποσότητες μπαχαρικών, καθώς και τα ξεραμένα πορτοκαλόφλουδα για το εξαιρετικό άρωμα στον Τσιριγώτικο άρτο. Τετοια γουδιά χρησιμοποιούσαν και οι φαρμακοποιοί, εξ ου και φαρμακοτρίφτες, για τη δημιουργία προσμείξεων και την παρασκευή αλοιφών.

Στα Κύθηρα υπάρχουν πολλά τετοια γουδιά και από ντοπιους λιθοξόους αλλά και πιο καλλιτεχνικά, φερμένα από τον Πειραιά, από την Τήνο και αλλαχόθεν.