Με την ευκαιρία της σημερινής επίσκεψης στο Ιστορικό Μουσείο στην Παλιά Βουλή, με τα υπέροχα κειμήλια, μεταξύ των άλλων, της Ελληνικής Επανάστασης, θυμήθηκα τα φοιτητικά μου χρόνια στην Αθήνα και τις κυριακάτικες επισκέψεις στα Μουσεία.
Σ’ αυτό το μουσείο λοιπόν μας ξεναγούσε ο δισέγγονος του γέρου του Μοριά, ο στρατηγός των Βαλκανικών πολέμων, Βλαδίμηρος Κολοκοτρώνης. Πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα, έμοιαζε πολύ φυσιογνωμικά με τον προπάππου του, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και μας μιλούσε με απέραντη συγκίνηση και πάθος για τα εκθέματα του Μουσείου. Όταν φθάναμε μπροστά στην ασημένια λήκυθο με την καρδιά του Κανάρη, δακρυζε και μας έλεγε, πως όταν πέθανε εδώ στην Αθήνα ο θρυλικός πυρπολητής, ένας γιατρός αφηρεσε από τη σορό του την καρδιά του, η οποία τοποθετήθηκε σε μια ασημένια λήκυθο και εκεί παραμένει μέχρι σήμερα μέσα σε χημικά υγρά, εκτεθειμένη στο ιστορικό μουσείο. Κάθε χρόνο, μας έλεγε, ανοίγουν τη λήκυθο για να αλλάξουν τα υγρά.
Όταν την άνοιγαν, του έλεγαν να πάει να τη δει από κοντά, αλλά αρνιόταν, διότι πίστευε ότι δεν ήταν άξιος να αντικρύσει την καρδιά του Κανάρη, την οποία ο πυρπολητής πριν πεθάνει, είπε ότι την αφιερώνει στην Ελλάδα!!
