Η καπονιέρα

Ένα αγορίστικο σπορ των παιδικών μας χρόνων ήταν το κυνήγι μικρών πουλιών, των κεφαλάδων, με πλάκες. Στην κατηγορία των κεφαλάδων, που επιστημονικά λέγονται αετομάχοι, ανήκουν οι φεγγαράτοι, οι τρυγονάτοι και τα μικροσκοπικότερα καναβάκια.

Τα αγόρια στην εξοχή έφτιαχναν παγίδες ως εξής: Στήνανε πλάκες που τις κρατούσαν όρθιες με τις μαγκουροστεσίες. Η μαγκουροστεσία αποτελείτο από 4 ξύλινα εξαρτήματα, το μαγκούρι, το τσινιτήρι, την πλακούτα και το βεργί. Στο βεργί καρφιτσώνανε καταλλήλως το δόλωμα που ήταν πετάλαγας και έπρεπε να τοποθετηθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να κουνιέται για να παρασύρει καλύτερα το θήραμα, το οποίο όταν ακουμπούσε το βεργί έπεφτε η πλάκα και το παγίδευε.

Πολλές φορές κάτω από την πλάκα έφτιαχναν ένα λακουδάκι και έπιαναν ζωντανό τον κεφαλά και στην περίπτωση αυτή η πλάκα ονομαζόταν ζωντανόπλακα.Τους πεταλάγους τους έπιαναν αποβραδύς και τους τοποθετούσαν στην καπονιέρα.

Οι καπονιέρες, μικρά έργα τέχνης, ήταν μικρά κλουβιά καμωμένα τον Ιούλιο- Αύγουστο από τα ξερά καλάμια του ασπέρδουκλα, που ήταν υλικό ελαφρό, το δούλευαν και το συναρμολογούσαν εύκολα και το έβρισκαν σε αφθονία στη φύση.