Η διαίρεση του χρόνου της ημέρας στους αρχαίους Έλληνες

Όταν οι άνθρωποι δεν είχαν ρολόγια, την ώρα την καθόριζαν από τη θέση του ήλιου, ή από καθημερινές συνήθειες, ακόμα και από τις αγροτικές εργασίες.

Π. χ. Για την 11η πρωινή, που συνήθως εκείνη την ώρα η αγορά είναι γεμάτη κόσμο, χρησιμοποιούσαν την έκφραση ” περί πληθούσαν αγοράν”

Για το προχωρημένο απόγευμα, πριν από τη δύση του ηλίου, προς εσπέραν, χρησιμοποιούσαν την έκφραση ” βουλυτόνδε” που σημαίνει την ώρα της αποζεύξεως των βοδιών, που ο αγρότης λύνει τα βόδια από το ζυγό.

Έτσι με το ξεκίνημα της ημέρας έχομε

Όρθρος βαθύς= πολύ πριν την αυγή

Όρθρος= λίγο πριν την αυγή

Έως, Ηώς= το γλυκό χάραμα

Ήλιου ανατέλλοντος

Περί πληθουσαν αγοράν Μεσούσης της ημέρας=μεσημέρι

Περί δειλην= δειλινό Βουλυτόνδε

Ήλιου δύοντος Όψια (ώρα)= εσπέρα

Περί δειλην όψιαν= αργά το βράδυ

Προς εσπέρας

Νυκτός

Αμφί μέσας νύκτας= μεσάνυχτα