Εξαρχαϊσμός ονομάτων

Κάποτε και ιδιαίτερα το 19ο αι. η εμμονή των σχολαστικών φιλολόγων, που τους αποκαλούσαν γλωσσαμύντορες, να εξελληνίζουν τα ξενικά ονόματα, δημιουργούσε γλωσσικά εξαμβλώματα και το αποτέλεσμα ήταν κωμικό πολλές φορές.

Έτσι ο μεγάλος Shakespeare έγινε Σακεσπήρος. Τον Von der Schulenburg, το στρατάρχη που υπερασπίστηκε την Κέρκυρα από τους Τούρκους το 1716, τον είπαμε Σχουλεμβούργο. Το Γερμανό φιλόσοφο Friedrich Schelling τον ονομάσαμε Σχελίγγιο. O Schlosser έγινε Σχλόσσερος. Ο Γκαίτε έγινε Γαίτης, ή Γύθειος, ο Μπετόβεν έγινε Βυθόβενος, ο Γάλλος κλασσικός φιλόλογος Du Cange έγινε Δουκάγγιος και ο καημένος ο επίσης Γάλλος κλασσικός φιλόλογος Bude έγινε Βουδέος!! Η Φραγκφούρτη έγινε Φραγκοφόρτιον, Το Ντόβερ της Αγγλίας Δούβρον, το Άμστερνταμ Αμστελόδαμον, το Μπορντώ της Γαλλίας έγινε τα Βουρδίγαλα, η Μπεζανσόν της Γαλλίας έγινε Ουεσόντιον, το Πασάροβιτς στη Σερβία έγινε Πασαροβίτιον και ο Σουλεϊμάν έγινε Σολιμάνος!!