Όποιος καυχηθεί ότι γνωρίζει τα Κύθηρα, πλανάται! Τα Κύθηρα σε κάθε βήμα επιφυλάσσουν εκπλήξεις.
Υπέροχες διαδρομές σε βουνά και λαγκάδια και σπηλιές και καταφυγάδια που απηχούν την τρομάρα των προγόνων μας από τις επιδρομές των πειρατών.
Μια τέτοια διαδρομή είναι από τη βρύση των Βιαραδίκων μέχρι τα πανύψηλα του Τσακώνου τα Φρύδια. Περπατώντας ανάμεσα σε μια πυκνή βλάστηση με δένδρα και θάμνους, κυπαρίσια, χρυσόφυλλα, σκίνα, μυρτιές κ.α. φθάνομε στα κάθετα βράχια. Από κάτω ακριβώς χάσκει το φαράγγι του Τσάκωνα. Σκαρφαλώνοντας φθάνομε σε μια σπηλιά, στην οποία το περίγραμμα της εισόδου μοιάζει με σκύλο. Όσοι φθάσουν μέχρι εκεί θα απολαύσουν μια υπέροχη θέα προς τα Μητάτα. Λίγο πιο πάνω μια μικρότερη σπηλιά μοιάζει με γάτα. Από μακριά φαίνεται σαν ένας σκύλος να κυνηγά μια γάτα. Μέσα στη μεγάλη σπηλιά υπάρχει ένα εκκλησάκι της Παναγίας ερειπωμένο.
Στη μικρή σπηλιά, στη γάτα, υπάρχουν οστά και όλα δείχνουν ότι στο σημείο αυτό κατέφευγαν σε ώρα κινδύνου.
Σε ένα κώδικα εξωμονίων του 1697 το ναϋδριο αυτό ονομάζεται η «Παναγία η μονιτάρου» Μονιτάρου στο Κυθηραϊκό ιδίωμα σημαίνει δια μιάς, γρήγορα, χωρίς καθυστέρηση.
Προφανώς το μονιτάρου υπονοεί το δημοφιλέστατο Θεοτοκωνύμιο Γοργοεπήκοος.