Το 1925 φοιτούσε στο Γυμνάσιο Κυθήρων ένα όμορφο παλικάρι από τη Νεάπολη Βοιών. Σε πολύ μικρή ηλικία έχασε τους γονείς του και μεγάλωσε με τη γιαγιά του, η οποία του είχε μεγάλη αδυναμία και τον ακολούθησε στα Κύθηρα για να τον περιποιείται.
Κάποτε μια μάντισσα της είπε ότι το ριζικό της είναι να πνιγεί μαζί με τον αγαπημένο εγγονό της. Ύστερα από αυτό ταξίδευαν πάντα χωριστά όταν έρχονταν, ή έφευγαν από τα Κύθηρα. Το παλικάρι που ήταν 19 ετών, αγάπησε στα Κύθηρα μια ωραία κοπέλα και είχαν επισημοποιήσει το δεσμό τους.
Σαν σήμερα Πέμπτη της Αναλήψεως το 1925, που όλος ο κόσμος έβγαινε στα παραθαλάσσια και έκαναν εκ παραδόσεως το πρώτο μπάνιο, το παλικάρι με τη μνηστή του, με τη γιαγιά του και με τους συγγενείς της κοπέλας αποφάσισαν να εκδράμουν στο σπήλαιο του αγίου Παύλου, μια ωραία τοποθεσία, κοντά στη θάλασσα σε μικρή απόσταση από το Καψάλι.
Ξεκίνησε όλη η χαρούμενη συντροφιά με το γαϊδουράκι με τις κουμπάνιες τους και τίποτα δεν προμήνυε την τραγωδία. Όταν έφθασαν, η γιαγιά παρακίνησε τον εγγονό της να πέσει στη θάλασσα γιατί το μπάνιο την ημέρα αυτή το θεωρούσαν πολύ ευεργετικό, παρόλο που ο καιρός δεν ήταν κατάλληλος. Ο εγγονός, δεινός κολυμβητής, έπεσε στη θάλασσα από τα βράχια και μετά από λίγο διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να βγει, διότι υπήρχε κίνδυνος τα αγριεμένα κύματα να τον ρίξουν πάνω στα βράχια. Έγινε αμέσως κινητοποίηση όλων και για κακή τύχη μέσα στις φωνές και στον πανικό, ένας από την παρέα έπαθε κρίση επιληψίας. Εν τω μεταξύ η γιαγιά του παλικαριού άρπαξε ένα σκοινί από το γάϊδαρο και το έριξε στη θάλασσα για να βοηθήσει τον εγγονό της, η ίδια δε πλησίασε τόσο πολύ στα θαλασσοδαρμένα βράχια, που κάποια στιγμή πάνω στον αγώνα της να σώσει τον εγγονό της, την παρέσυραν τα κύματα και βρέθηκε κι αυτή στη θάλασσα. Ο εγγονός είχε τώρα την αγωνία να σώσει όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά και τη γιαγιά του. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε και πνίγηκαν και οι δύο.
Μέγας ήταν ο ολοφυρμός, όταν τους μετέφεραν στη Χώρα! Κατά την εκφορά των νεκρών σύσσωμη η κοινωνία συμμετείχε και το Γυμνάσιο παρατάχθηκε για να τιμήσει το παλικάρι. Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στον Εσταυρωμένο και με συγκινητικά λόγια τους τίμησαν οι δεινοί ρήτορες, αείμνηστος Γυμνασιάρχης Σπύρος Στάθης και ο Επίσκοπος Κυθήρων Δωρόθεος Κοτταράς, μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος, καθώς και άλλοι παράγοντες της κοινωνίας. Η κηδεία ήταν πάνδημη και μεγαλοπρεπής, τόσο που οι συγγενείς εκ Νεαπόλεως που κατάφεραν να παρευρεθούν, ευχαρίστησαν την κοινωνία των Κυθήρων με θερμά λόγια.
Τραγική ιστορία, Ελένη μου, κάθε φορά που την διαβαζω θλίβομαι βαθύτατα! Στα δικά μου χρόνια στην Χώρα, στην δεκαετία του 1950, της αναλήψεως κατέβαιναν πολλοί Κυθήριοι στο Καψάλι και γινόταν ολόκληρο πανηγύρι. Υπήρχε το ωραίο έθιμο, τα καίκια που υπήρχαν τότε να φορτώνουν κόσμο και να τους πηγαίνουν βόλτα στα ανοιχτά. Μήπως έχεις καμιά φωτογραφία αυτών των εκδηλώσεων;;