Σαν σήμερα 12 Ιουλίου πριν 70 χρόνια πέθανε ο ποιητής Κώστας Ουράνης. Με την ευκαιρία αυτή να θυμηθούμε ένα από τα πιο γνωστά ποιήματά του, το «Ταξίδι στα Κύθηρα» Ο Ουράνης ταξίδεψε στα Κύθηρα το 1930 επηρεασμένος από το Βαττώ και τη φιλολογία γύρω από το νησί. Σε μια προσωπική εξομολόγηση ο ποιητής γράφει « Όταν ήμουν νέος, είχα δεί στο μουσείο του Λούβρου ένα ποιητικό πίνακα του Βαττώ που παριστάνει μια Επιβίβαση για τα Κύθηρα. Νέα ζευγάρια, ερωτικά αγκαλιασμένα και ξεχασμένα το καθένα στη δική του την έκσταση, βάδιζαν αργά προς ένα ακροθαλάσσι, όπου κάτω από ένα μεγάλο ουρανό ρόδινης φαντασμαγορίας, τα περίμενε μια θριαμβική γαλέρα όλη χρυσάφι και γιρλάντες λουλουδιών με τα πανιά της φουσκωμένα από μιαν αύρα ευτυχισμένη. Κι από τότε είχα ζήσει με τον πόθο να ιδώ μια μέρα, να πάω κι εγώ μια μέρα στο νησί της Κυθέρειας…»
Στο μελαγχολικό ποίημά του ο Ουράνης αναφέρεται στα συμβολικά Κύθηρα της ουτοπίας, ένα ιδεατό τόπο που τελικά έμεινε όνειρο απατηλό, ένα τόπο χιμαιρικής ευτυχίας που δεν υπαρχει, ή που δεν θα μπορέσει κανείς να τον ζήσει ποτέ.
Ταξίδι στα Κύθηρα
Τ’ ωραίο καράβι έτοιμο σε χαρωπό λιμάνι,
γιορταστικά με γιασεμιά και ρόδα στολισμένο,
με τις παντιέρες του αλαφριές στην ανοιξιάτικη αύρα
και τ’ όνειρό μας στο χρυσό πηδάλιο καθισμένο,
μας πήρε για τα Κύθηρα τα θρυλικά, όπου μέσα
σε δέντρα και σε λούλουδα και γάργαρα νερά
υψώνεται ο μαρμάρινος ναός για τη λατρεία
της Αφροδίτης, του έρωτα τη θριαμβική θεά.
Μα το ταξίδι ήταν μακρύ κι η χειμωνιά μας βρήκε!
Οι φανταχτερές κι ανάλαφρες παντιέρες μουσκευτήκαν,
τα χρώματα ξεβάψανε και τ’ άνθη εμαραθήκαν
και κάτω από από τους άξενους τους ουρανούς το πλοίο
απόμεινε ακυβέρνητο στο κύμα τ’ αφρισμένο
με το φτωχό μας όνειρο στην πρύμνη πεθαμένο.