Σε παλιότερες εποχές που η στρατιωτική θητεία διαρκούσε πολύ περισσότερο και η επικοινωνία ήταν δύσκολη, ο αποχωρισμός του στρατιώτη ήταν δραματικότερος ιδιαίτερα σε εμπόλεμη περίοδο.
Σήμερα που η επικοινωνία είναι καθημερινή και ζωντανή μέσω διαδικτύου, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τότε το πολυπόθητο γράμμα του στρατιώτη ήταν γεγονός για όλη την οικογένεια και η φωτογραφία του νεοσύλλεκτου ήταν μέσα στις υποχρεώσεις του. Έπρεπε οι συγγενείς και οι φίλοι να καμαρώσουν το φαντάρο στη φωτογραφία, που οι μανάδες την έβρεχαν με τα δάκρυά τους. Συνήθως έξω από τα στρατόπεδα υπήρχαν φωτογράφοι πλανόδιοι που έστηναν ένα σκηνικό στολισμένο με λουλούδια και με ένα άνοιγμα σε σχήμα καρδιάς. Από αυτή την καρδιά ξεπρόβαλλε το μπούστο του στρατιώτη για την καλλιτεχνική φωτογράφιση. Η μηχανή του φωτογράφου ήταν ένα 4γωνο κουτί (σκοτεινός θάλαμος) που στηριζόταν σε τρίποδο. Πίσω από το κουτί ήταν ένα μαύρο κάλυμμα μέσα στο οποίο έβαζε το κεφάλι του ο φωτογράφος όταν φωτογράφιζε. Μέσα στο κουτί είχε τα υγρά για τη φωτογραφία και αφού τη στέγνωνε την παρέδιδε έτοιμη.
Σ’ αυτούς τους πλανόδιους φωτογράφους που στήνονταν στα αξιοθέατα, ή όργωναν την Ελληνική επαρχία και αποτύπωναν την καθημερινότητα, οφείλομε πολλά
Κυρία Ελένη, γνωρίζετε τους εικονιζόμενος; Γιατί μπορεί να έχω και την ψευδαίσθηση ότι μπορεί κάποιον να μου θυμίζουν
Ο πρώτος είναι ο Λαγός Γεώργιος και ο δεύτερος είναι ο Χάρος Βασίλειος ο Χαράκτης