Αναμφισβήτητα το πρεπόζιτο αυτή την εποχή για το Τσιριγώτικο τραπέζι είναι η ορδυκόσουπα. Ανέκαθεν στα Κύθηρα δύο σπουδαίες ασχολίες των ανδρών ήταν το ψάρεμα και το κυνήγι.
Για κάποιους ήταν σπορ, για άλλους ήταν επιβίωση κι ας λέγανε «του κυνηγού και του ψαρά το πιάτο, δέκα φορές ειν’ αδειανό και μια φορά γεμάτο»
Στη δεκαετία του ‘ 50 που είχε πολύ περισσότερα πουλιά, ένας κυνηγός σε μια πρωινή βόλτα μπορούσε να μαζέψει 50 κομμάτια, τα οποία έκαναν πιλάφι, ή σούπα, ή ψητά, η παστά και με τα ξυγκάκια των ορτυκιών έκαναν την περίφημη ξυγκόπιττα στο φούρνο. Η εποχή των ορτυκιών είναι από το Σεπτέμβριο μέχρι το Νοέμβριο.
Τη νύχτα τα ορτύκια κάθονταν χάμω σε καθαρό χωράφι, όχι σε θάμνους και δένδρα και οι κυνηγοί τα κυνηγούσαν με το φαγκλί, δηλ. με ένα φανάρι λαδιού, ή ασετυλίνης, ή πετρελαίου, «τα φαγκλώνανε» και τα πιάνανε ζωντανά με απόχες. Οι κυνηγοί αποχάδες τα διατηρούσαν μέσα σε κλουβιά με πανί στο πάνω μέρος για να μην τραυματίζουν το κεφάλι τους.
Αυτά τα κλουβιά κάποτε ταξίδευαν από τα Κύθηρα μέχρι τη Σμύρνη με τα καράβια του Αυστριακού Lloyd.