Στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στα ερημωμένα χωριά μας ο ήχος της καμπάνας σημαίνει ότι υπάρχει ζωή, υπάρχει χριστιανική ταυτότητα. Η καμπάνα είναι συνδεδεμένη με τα ευχάριστα και με τα δυσάρεστα και με τα καθημερινά. Με τις επίσημες γιορτές, θρησκευτικές και εθνικές, αλλά και με τον καθημερινό εσπερινό και την Κυριακάτικη λειτουργία. Στα παιδικά μας χρόνια η κωδωνοκρουσία ήταν αγαπημένη ενασχόληση των παιδιών, που συναγωνίζονταν ποιος θα γίνει καλύτερος κωδωνοκρούστης. Για τους ξωμάχους που δούλευαν στην περιοχή των Μυρτιδίων ο ήχος της καμπάνας στον εσπερινό σήμαινε το τέλος του καθημερινού μόχθου.
Σήμερα που έλειψαν οι κωδωνοκρούστες, οι περισσότεροι ενοριακοί ναοί έχουν ηλεκτροδυναμική κωδωνοκρουσία και χάθηκε η γλύκα της παραδοσιακής. Πολλές από τις γλυκύτατες καμπάνες από τα φημισμένα χυτήρια της Τεργέστης δεν διαθέτουν πια το παραδοσιακό χάλκινο σείστρο που χτυπούσε το κέλυφος της καμπάνας. Αντί για σείστρο σήμερα έχομε τα ηλεκτρικά σφυριά που εκτελούν αυτόματα τα προγράμματα κωδωνοκρουσίας.