Στα Κύθηρα οι άνεμοι και τα κύματα είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας.
Κάθε μέρα κάποια στιγμή θα μιλήσομε περί ανέμων και υδάτων, χρησιμοποιώντας εκείνη τη χαριτωμένη και πλούσια φρασεολογία. Τι τονε λέει σήμερα; Πού τονε τρίζει; Τι τονε δείχνει για αύριο; Ο καιρός είναι στο μάστορα. Σιγανεμιά, γαρμπινό, Αναπαπαλία, Προβετζόκαιρος, Πονεντίνι, Γαρμπινάτσα, Πονενταρία, Βοριαλάδα, Σιροκάδα, γαϊδουρομαϊστρος, μαϊστραλάκι, λεβαντιέρα, σιροκαλάκι, τραμουντανικό.
Απ ολους τους ανέμους ο πονέντες ειναι ο πιο συνδεδεμένος με τα Κύθηρα. Ειναι ο άνεμος που ταλαιπωρεί το σώμα με την υγρασία και κατεβάζει εκείνη την καταθλιπτική προβέτζα.
Εκτός αυτών είναι ο μεγαλύτερος και πιο ύπουλος εχθρός όλων των υπαίθριων εκδηλώσεων κι ακόμα με την υγρασία ευνοεί το δάκο, τον περονόσπορο και τη μύγα της Μεσογείου.
Κι όμως στην Ελληνική μυθολογία είναι ο Ζέφυρος, ένας χαριτωμένος νέος που από τον έρωτά του με τη νύμφη Χλωρίδα γεννήθηκαν όλα τα λουλούδια της Άνοιξης! Κι ακόμα για τους αρχαίους ήταν ο απαλός άνεμος, με την ανάλαφρη πνοή, με τη γλυκιά και δροσερή αύρα που δρόσιζε τα Ηλύσια πεδία. Στο διάσημο πίνακα του Μποτιτσέλι “Η γέννηση της Αφροδίτης” αριστερα ο Ζέφυρος μαζί με την Αύρα αγκαλιά αιωρούνται και μοιάζει να χορεύουν στον αέρα και φυσούν προς τη ΘΕΑ που πλησιάζει τη γη των Κυθηρων.