Όταν απευθύνομε σε κάποιον χαρακτηρισμούς με μειωτική σημασία, συχνά χρησιμοποιούμε τη λέξη «κόπανος» και εννοούμε ένα ευτελές υποκείμενο, ένα χοντροκέφαλο, ένα στουρνάρι, έναν άνθρωπο που δεν καταλαβαίνει, ούτε παίρνει από λόγια, όπως το άψυχο ξύλο.
Για τις παλιές νοικοκυρές όμως ο κόπανος ήταν ένα χρησιμότατο εργαλείο στις μπουγάδες και στο πλύσιμο στη θάλασσα. Ήταν ένα ξύλο πλατύ με χέρι, με το οποίο κοπάνιζαν τα ρούχα για να καθαρίσουν. Με τον κόπανο κοπανίζανε και τον πηλό, τους μεγάλους βώλους, που βγάζανε από τα πηλορρύχια και τον χρησιμοποιούσαν στις στέγες και σε άλλες χρήσεις. Με τον κόπανο κοπανίζανε και το λινάρι για να χωρίσει από τα κοτσάνια του. Οι κόπανοι ήταν διαφόρων μεγεθών ανάλογα με τη χρήση και την ικανότητα του χρήστη.
Σήμερα το εργαλείο αυτό βρίσκεται παραπεταμένο στις αποθήκες, ή εκτίθεται σε λαογραφικά μουσεία.