Πριν κάμποσα χρόνια ήρθε στα Κύθηρα ένας ηλικιωμένος γιατρός από το Μιλάνο, ονόματι Ferrucio Miraglia, ο οποίος επισκέφθηκε τα Αντικύθηρα και στην επιστροφή κατασυγκινημένος μας άφησε κάποιες σημειώσεις του, εν είδει ημερολογίου, που κράτησε ο ίδιος στην κατοχή. Η ιστορία έχει ως εξής: Το Μάϊο του 1943 ο Φερούτζιο 30 χρονών, μορφωμένος, καλλιεργημένος, με φιλελληνικά αισθήματα και πάνω απ’ όλα Άνθρωπος, ήρθε στα Κύθηρα σαν στρατιωτικός γιατρός με προορισμό τα Αντικύθηρα, τα οποία την εποχή εκείνη, ήταν ένας ξερόβραχος καταμεσής της Μεσογείου, με ταχυδρομείο μία φορά το μήνα, χωρίς ηλεκτρισμό, χωρίς οχήματα, με περίπου 100 μόνιμους κατοίκους, 100 Ιταλούς στρατιώτες με 3 αξιωματικούς και 4 Γερμανούς στρατιωτικούς που κατοικούσαν χωριστά σε ένα ύψωμα.
Από τα Κύθηρα ο γιατρός πέρασε στα Αντικύθηρα με ένα μικρό ψαράδικο με απίστευτη ταλαιπωρία από τη φοβερή φουρτούνα και έμεινε όλο το Καλοκαίρι μέχρι το Σεπτέμβριο. Εκεί διεπίστωσε ότι οι στρατιώτες, για τους οποίους εστάλη, είχαν σιδερένια υγεία και ανάγκη γιατρού είχαν οι ντόπιοι, για τους οποίους διέθεσε δωρεάν το χρόνο του, τις γνώσεις του, την ανθρωπιά του.
Κάθε μέρα πήγαινε επισκέψεις στα σπίτια, ξεγέννησε γυναίκες, βοήθησε με όσα μέσα διέθετε, έσωσε ζωές. Χαιρόταν τη θάλασσα, τη φύση, τα πουλιά, την επαφή με τους ντόπιους, τις μυρωδιές των μεσογειακών φυτών. Ο πρόεδρος της Κοινότητας τον έπαιρνε για ψάρεμα και εκείνος ένοιωθε για πρώτη φορά στη ζωή του ελεύθερος.
Το Σεπτέμβριο του 1943 η Ιταλία συνθηκολόγησε και το εκστρατευτικό σώμα έφυγε από τα Αντικύθηρα. Οι ντόπιοι μαζεύτηκαν να αποχαιρετήσουν τον Ιταλό γιατρό φιλώντας τα χέρια του με δάκρυα στα μάτια. Στη δεκαετία του ΄90 ο γιατρός ξανάρθε προσκύνημα στο νησί που αγάπησε. Οι ντόπιοι του επεφύλαξαν θερμή υποδοχή, τον φιλοξένησαν και του έδειξαν με κάθε τρόπο την ευγνωμοσύνη τους. Το ημερολόγιο του γιατρού εξεδόθη από την Κοινότητα Αντικυθήρων το 2008 και μπορεί κανείς να το διαβάσει στο διαδίκτυο.