Κάποτε τα κορίτσια εξ απαλών ονύχων ασκούνταν «στην τέχνην του βελονίου» και στα σχολεία της στοιχειώδους εκπαίδευσης ανάμεσα στις λεγόμενες σιωπηρές εργασίες ήταν και το κέντημα. Είναι αξιοθαύμαστα τα κεντήματα που βγήκαν από τα χέρια παιδιών 9 και 10 ετών. Το πρώτο που μάθαιναν ήταν να κεντάνε το αλφάβητο και τους αριθμούς. Τα παλιά μαθητικά κεντητά αλφαβητάρια με τα καλλιτεχνικά κεφαλαία είναι πραγματικά έργα τέχνης και θυμίζουν τα περίτεχνα διακοσμητικά αρχιγράμματα των βυζαντινών χειρογράφων.
Αυτή η τέχνη ήταν απαραίτητη για τα κορίτσια, διότι με τα καλλιτεχνικά κεντητά μονογράμματα θα διακοσμούσαν την προίκα τους, τα σεντόνια, τις κουβέρτες, τις μαξιλαροθήκες, τα τραπεζομάντηλα, τις πετσέτες, τα πουκάμισα, τα εσώρουχα, καμιά φορά και το πιο ταπεινό ρουχαλάκι που άλλοτε αποπνέανε μιαν αρχοντιά.