Από τη Βενετική περίοδο υπάρχει στα Κύθηρα, όπως και σε όλα τα Ιόνια νησιά Υπηρεσία της Υγείας και εκτός από το Υγειονομείο στο Καψάλι, λειτουργεί ανάλογη υπηρεσία στην Αγία Πελαγία και στον Αυλαίμονα.
Επί Βρεττανικής Προστασίας ανάμεσα στα άλλα μεγάλα έργα υποδομής και ανάπτυξης των Κυθήρων, οικοδομήθηκε στο Καψάλι από τον Άγγλο τοποτηρητή Φίλιππο Newton ευρύχωρο λοιμοκαθαρτήριο-φρούριο με 6 μεγάλες αίθουσες, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1817. Με την Ένωση το κτίριο μεταβιβάστηκε στο Ελληνικό Κράτος, το οποίο το 1932 το παρεχώρησε σε ιδιώτη. Το 1998 το κτίριο πωλήθηκε από τους κληρονόμους του σε μια οικογένεια Γάλλων, απογόνων του Γουσταύου Άϊφελ, μηχανικού και σχεδιαστή του ομώνυμου πύργου στο Παρίσι.
Από το αρχείο της Υγειονομικής Υπηρεσίας που διασώθηκε, φαίνεται η αυστηρή εφαρμογή των νόμων της καραντίνας. Τα μέτρα τηρούνταν με θρησκευτική ευλάβεια από τις Βρεττανικές αρχές για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των επιδημιών. Οι πλοίαρχοι που έρχονταν στα Κύθηρα δεν μπορούσαν να αποβιβάζουν επιβάτες και εμπορεύματα όπου ήθελαν, αλλά μόνο στα 3 λιμάνια των Κυθήρων, όπου λειτουργούσε Υπηρεσία της Υγείας και μετά από αυστηρό έλεγχο. Από τα λιμάνια των Κυθήρων την εποχή εκείνη περνούσαν πολλά καράβια, διότι τα Κύθηρα ήταν σε κομβικό σημείο, γέφυρα μεταξύ Πελοποννήσου και Κρήτης, Ανατολικής και Δυτικής Μεσογείου και ήταν σταθμός των καραβιών που κατέβαιναν από την Αδριατική και το Ιόνιο προς το Αιγαίο και αντιστρόφως, επειδή δεν υπήρχε ακόμα η διώρυγα της Κορίνθου.