Στη βόρεια πλευρά του φρουρίου της Χώρας Κυθήρων κατά την περίοδο της Βενετοκρατίας είχε τοποθετηθεί ένας μαρμάρινος αρχαϊκός λέων προερχόμενος από την Παλιόπολη.
Μετά την καταστροφή του Ενετικού λέοντα από τους Γάλλους το 1797, ο αρχαϊκός λέων αναπλήρωνε κατά κάποιο τρόπο το Μαρκιανό λέοντα και ατένιζε περήφανα τη Χώρα μέχρι την Κατοχή δεχόμενος τους εναγκαλισμούς των επισκεπτών για μια αναμνηστική φωτογραφία στα νεότερα χρόνια.
Κάτω από το λέοντα πήγαιναν οι κανταδόροι και έκαναν τις καντάδες τους και ένας εξ αυτών που επρόκειτο να φύγει από τα Κύθηρα πήγε από κάτω και απήγγειλε τους στίχους: Ω! λείψανο των Ενετών, λευκότατέ μου λέον, δεν θα ακούσεις την φωνήν του υμνητού σου πλέον!
Το 1941 ο Γερμανός διοικητής Φραίχτερ, μιμούμενος τους σταυροφόρους, έβαλε 12 Γερμανούς στρατιώτες και κατέβασαν από το Κάστρο το λέοντα, τον φόρτωσαν σε ένα φορτηγό και από το λιμάνι της Αγίας Πελαγίας με καϊκι τον μετέφεραν στον Πειραιά, απ’όπου έλαβε την άγουσα για τη Γερμανία.
Το 1962 ο Κυθήριος συνταγματολόγος καθηγητής κ. Γιώργος Κασιμάτης μαζί με τον άλλο Κυθήριο πολιτικό Γρηγόρη Κασιμάτη βρέθηκαν στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας στο σπίτι του ιστορικού Αντώνη Μπαμπάκου, όπου βρέθηκε και ένας νεαρός Γερμανός ιστορικός, ο οποίος όταν άκουσε ότι οι Κασιμάτηδες ήταν από τα Κύθηρα, τους είπε ότι σε κάποια αποθήκη στο Φράιμπουργκ είχε δει ένα μαρμάρινο λιοντάρι με την επιγραφή «Λέων Κυθήρων»
Κατόπιν αυτού οι Κασιμάτηδες ζήτησαν από τον Πρόξενο της Ελλάδας στο Μόναχο να κινήσει τη διαδικασία για τον επαναπατρισμό του λέοντα.
Πράγματι ο λέων επεστράφη και τοποθετήθηκε στο αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών. Στη συνέχεια, όταν Υπουργός Πολιτισμού ήταν η Μελίνα Μερκούρη, ο κ. Γιώργος Κασιμάτης άσκησε όλη του την επιρροή, για την απόδοση του λέοντα στα Κύθηρα. Ο λέων ξαναγύρισε στα Κύθηρα και τοποθετήθηκε στο αρχαιολογικό μουσείο.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών ανακαίνισης του μουσείου, ο λέων φιλοξενήθηκε προσωρινά στο Κάστρο, στο μουσείο των οικοσήμων και το Μάϊο με τα εγκαίνια του ανακαινισμένου πρότυπου μουσείου, ο λέων βρήκε τη θέση που του άρμοζε, ύστερα από όλη αυτή την περιπέτεια.
Αγαπητή κ. Ελένη, με πολλή συγκίνηση διάβασα χθες, εντελώς τυχαία, το κείμενο στη στήλη πρόσωπα για τον σύζυγό σας, κ. Πάνο Κορωναίο, Δεν το ήξερα, γι’ αυτό και δεν είχα επικοινωνήσει μαζί σας. Ούτε την ιστοσελίδα σας γνώριζα…
Θα σάς τηλεφωνήσω σε λογική ώρα, αύριο.
Ήταν ένα ποιητικό μήνυμα αποχαιρετισμού, αντάξιο της προσωπικότητάς του.Ας είναι καλά η ψυχή του, όπου πέταξε!
Φαντάζομαι ότι διανύετε μια φάση αναστοχασμού και σάς εύχομαι να είσθε γερή και δυνατή και πάντοτε δυναμική και με προσφορά σε όλα τα επίπεδα. Να τον θυμάσθε με αγάπη κι εσείς και τα παιδιά, ο Μενέλαος και η Μαρή, στα οποία να δώσετε τους χαιρετισμούς και τις ευχές μου, με την αγάπη μου, έστω και πέντε μήνες μετά. Άλλωστε τόσα χρόνια πέρασαν και για μένα με δοκιμασίες λόγω των δύσκολων γηρατειών των γονιών μου.
Συγχαρητήρια και για την ιστοσελίδα σας με τα ωραία θέματα για τα Κύθηρα. Είσθε η πρώτη πρέσβειρα του νησιού. Ή μάλλον το νησί είναι ταυτόσημο με σάς!
Είδα, ακόμη, ότι αναρτήσατε το έγγραφο πρωτόκολλο παράδοσης -παραλαβής της εικόνας της Ορφανής, που φέρει την υπογραφή του Προέδρου Σοφοκλή Καλούτση , με χρονολογία 2 Ιουλίου 1970. Πολύ ενδιαφέρον. Το έστειλα στον πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, πατέρα Μεθόδιο Βερνιδάκη (ο ίδιος είναι Αγκαραθίτης, μοναχός), γι’ αυτό χάρηκε ιδιαίτερα. Δεν είναι βέβαιο ότι το πρωτόκολλο αυτό υπάρχει στο αρχείο της Μονής Αγκαράθου.
Μάλιστα, τώρα, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης και η Περιφέρεια Κρήτης οργανώνουν μιαν επιστημονική διημερίδα για τη “Μονὴ Αγκαράθου την εποχή της βενετοκρατίας” (12-13 Οκτωβρίου 2019). Θα σάς στείλουμε πρόσκληση, μέσα στον Σεπτέμβριο. Μακάρι, να μπορούσατε να έλθετε εκπροσωπώντας τα Κύθηρα! Θα χαρούμε να σάς δούμε από κοντά στο Ηράκλειο και την Αγκάραθο.
Ιστοσελίδα δε διαθέτω, ούτε facebook λόγω επιλογής μου.
Τα τηλ. μου είναι: 2810851288 και κιν. 6972233199.
Με πολλή εκτίμηση και αγάπη, Μαρία Πατραμάνη.