Mε την πρώτη Γαλλοκρατία (δημοκρατικοί Γάλλοι) στα Κύθηρα (1797-1798) δημιουργήθηκε ισχυρή ομάδα Γαλλοφρόνων, η οποία συνέχισε να υποστηρίζει τη Γαλλία ακόμα και μετά την αλλαγή του καθεστώτος στο νησί.
Η Ρωσσοτουρκική κατοχή που διεδέχθη τους Γάλλους και η Ρωσσοτουρκική συνθήκη δεν κράτησε για πολύ, λόγω αμοιβαίας δυσπιστίας μεταξύ Ρώσσων και Τούρκων. Εν τω μεταξύ ο Ναπολέων συντρίβει το Ρωσσικό στρατό και ακολουθεί η συνθήκη του Τιλσίτ, το 1807, με την οποία τα 7νησα παραχωρήθηκαν στους Γάλλους. ΄Ετσι οι Γάλλοι επανέρχονται στα Κύθηρα το 1807, ως αυτοκρατορικοί τούτη τη φορά και αμέσως εγκαθιστούν τις δικές τους αρχές. Ως διοικητής εστάλη ο Ποέριος, τον οποίο ο χρονικογράφος Γρηγόριος Λογοθέτης αποκαλεί «θεοκατάρατο» και «επικατάρατο» διότι κατά το διάστημα της θητείας του άσκησε τα καθήκοντά του με σκληρό και απολυταρχικό τρόπο και επιπλέον βαρύνεται με το έγκλημα της εξόντωσης 600 Αλβανών, οι οποίοι κατέφυγαν στα Κύθηρα.
Η δεύτερη Γαλλοκρατία δεν άφησε καλές αναμνήσεις στα Κύθηρα.
Οι ‘Αγγλοι επέβαλαν ναυτικό αποκλεισμό, γεγονός το οποίο προκάλεσε σιτοδεία στο νησί. ΄Ετσι οι 7νήσιοι διαβλέποντας την επικράτηση των ‘Αγγλων, τους ζήτησαν να επέμβουν και να καταλάβουν τα νησιά. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1809 οι Άγγλοι αποβίβασαν στρατεύματα στον Αυλαίμονα και κατέλαβαν το μικρό φρούριο. Κατόπιν αποβίβασαν στρατεύματα και πυροβόλα στη Βρουλέα και πολιόρκησαν το φρούριο του Καψαλίου.
Με την αποχώρηση των Γάλλων από τα Κύθηρα έληξε η Β΄ Γαλλοκρατία.