Το καλοκαίρι του 1946 ένα Αμερικάνικο φορτηγό, τύπου Λίμπερτυ, ερχόμενο από την Οδησσό προσέκρουσε σε νάρκη κοντά στις Βραχονησίδες «Κορνάροι» έξω από τη Βρουλέα των Κυθήρων. Από την πρόσκρουση κατεστράφη η καρίνα της πλώρης, αλλά το καράβι δεν βούλιαξε, διότι λειτούργησαν τα στεγανά. Ένας από το πλήρωμα κάηκε, ενώ οι υπόλοιποι, σώοι κατόρθωσαν να οδηγήσουν το στραπατσαρισμένο σκάφος στο Σπαραγαρίο μέσα στο λιμάνι του Καψαλιού, όπου προσάραξε. Παρέμεινε 10 ημέρες, έφεραν ρυμουλκό να το ξεκολλήσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Αυτό που δεν κατάφερε το ρυμουλκό, το κατάφερε ένας δυνατός πονέντες που το ξεκόλλησε και έτσι κατάφερε να σαλπάρει το ακρωτηριασμένο σκάφος.
Από το φορτίο του καραβιού έδωσαν στους ντόπιους διάφορα εφόδια πολύτιμα για εκείνη την εποχή της ανέχειας. Ακόμα μέχρι σήμερα με τις μεγάλες φουρτούνες στο Καψάλι βγαίνουν στην ξηρά κομμάτια γαιάνθρακα από το φορτίο του καραβιού. Αυτά τα Λίμπερτυ ήταν ειδικός τύπος φορτηγών ατμοκίνητων πλοίων που ναυπηγήθηκαν μαζικά στην Αμερική κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έφευγαν από την Αμερική νηοπομπές με πολεμοφόδια, στρατιωτικά οχήματα, φαρμακευτικό υλικό, κάρβουνο, τρόφιμα κ.τ.λ. για όλα τα μέτωπα του πολέμου. Τα Γερμανικά υποβρύχια παραμόνευαν στον Ατλαντικό και στη Μεσόγειο και πολλά Λίμπερτυ δεν έφθασαν ποτέ στον προορισμό τους. Μετά τον πόλεμο δόθηκαν στην Ελλάδα 100 τέτοια πλοία σε Έλληνες εφοπλιστές και με αυτά αναγεννήθηκε η Ελληνική ναυτιλία.
Σήμερα στο κεντρικό λιμάνι του Πειραιά υπάρχει το πλοίο-μουσείο «Ελλάς Λίμπερτυ».