ΕΠΕΣΕ ΞΑΦΝΩ….
Έπεσε ξάφνω η πόρτα μου και φάνη ο μέγας κόσμος! μέσα στο λίκνο της χαράς έχασα τη φωνή μου.
Τρέκλιζα ενώ χορεύανε γύρω μου οι μαργαρίτες και για να πάω στην εκκλησιά, κρατιόμουν απ’ τα στάχυα.
Και στην ποδιά της Παναγιάς έγειρα το κεφάλι, που έξω απ΄την πόρτα μάζευε για τα μαλλιά της ρόδα!
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ 1943
Το ποίημα βρέθηκε σε αυτόγραφο σημείωμα του ποιητή στα φύλλα ημερολογίου της κατοχής. Το μήνυμα από τους στίχους του ποιητή είναι ότι εμείς οι Έλληνες και στις πιο δύσκολες ώρες, έχομε να κρατηθούμε και να αντλήσομε δυνάμεις από κάπου. Είναι το γελαζούμενο Ελληνικό τοπίο, είναι η Παναγιά που κρατά τα Ελληνικά πέλαγα στην ποδιά της, είναι τα τζιτζίκια του Ελληνικού καλοκαιριού, που ψέλνουν τον παρακλητικό κανόνα, είναι ο Ελληνικός Αύγουστος, που από τα γένεια του στάζουν άστρα και γιασεμιά, είναι…