Τα καλοκαίρια της δεκαετίας του ’20 και ΄30 ο Αττίκ παραθέριζε στα αγαπημένα του Κύθηρα, όπου έμενε τον Αύγουστο στο Καψάλι για τα μπάνια του και το Σεπτέμβριο στο Λειβάδι, στο πατρικό της μητέρας του, για το κυνήγι.
Στα Κύθηρα ο Αττίκ εύρισκε τη γαλήνη και την ανεμελιά με την παρέα των Κυθηρίων φίλων του, τους οποίους ξεσήκωνε με τα χαριτωμένα αστεία και τα πειράγματά του.
Μεταξύ των άλλων συνδεόταν με την οικογένεια Καλούτση, που τους κούρδιζε το πιάνο, κι εκείνοι ανταπέδιδαν με εκλεκτές Τσιριγώτικες λιχουδιές. Ιδιαίτερη αδυναμία είχε ο Αττίκ στα υπέροχα ζαχαροκούλουρα με ανθόγαλα «τα αθογαλερά»
Μια χρονιά ο Αττίκ, μόλις έφευγε από τα Κύθηρα, αφιέρωσε στην οικογένεια Καλούτση μια καλλιτεχνική φωτογραφία του με μια χαριτωμένη αφιέρωση:
Στη χρυσόκαρδη οικογένεια Καλούτση
που το πιάνο τους κουρδίζω ταχτικά,
στο Τσιρίγο μόλις ΄γκίξω το παπούτσι
κι έτσι τρώγω Τσιριγώτικα γλυκά.
Αλλά πριν το μουσικό μου το στομάχι,
το κουλούρι τους χωνέψει το στερνό,
των ξαδέρφων το κοπάδι ζωή να ΄χει
ξεκουρδίζει το πιανάκι το τρανό.
Τώρα φεύγω, αλλά μέχρι να γυρίσω,
τα κορίτσια θα ΄χουν εύρει το γαμπρό
κι έτσι καθεμιάς το πιάνο θα κουρδίζω
και θα τρώγω Τσιριγώτικα κουλούρια ένα σωρό!
[…] Οι Κυθήριοι τον τίμησαν με προτομή στην κεντρική πλατεία του Ποταμού, για τα αποκαλυπτήρια της οποίας ήρθε στα Κύθηρα ο Βενιζέλος το 1911. Να σημειώσομε ότι αδελφή του Κορωναίου ήταν η ωραιοτάτη Κλεοπάτρα, η γιαγιά του τροβαδούρου μας Αττίκ. […]