Από τη λαογραφική συλλογή των μαθητών της Γ’ τάξης του Γυμνασίου Κυθήρων σχολ. έτους 1987

Ένας λεβέντης μια φορά που ‘χε ψαρά πατέρα

Αγάπησε όμορφη κυρά κι αρχόντου θυγατέρα.

Την πόρτα τ’ άρχοντα χτυπά χαρούμενα και μπαίνει

-Την αγαπώ και μ’ αγαπά και η ευχή σου μένει.

Κι ο άρχοντας πικρογελά κι άγρια ματιά του ρίχνει

και πάνω στο ψηλό βουνό ξερό δεντρί του δείχνει.

-Όταν το δέντρο το ξερό πάρει ζωή και τρέχει,

η ψαρική μ’ αρχοντική γενιά θα συγγενέψει!

Ο νιος στα χέρια του κρατά μαχαίρι και πριόνι

κι από το δέντρο το ξερό ψαρόβαρκα αρματώνει.

Με κατακαίνουργια πανιά γιαλό γιαλό αρμενίζει

Και μες στην πόρτα του άρχοντα ψιλό τραγούδι αρχίζει.

-Όποιος για ψεύτη με θωρεί, ας βγει να δει το θάμα

κι αν είναι κι άρχοντας καλός,

να θυμηθεί το τάμα.

(Καταγραφή από το μαθητή Βύρωνα Μ. Πρωτοψάλτη)

Σχόλια (1)