Αλκυονίδες ημέρες

Σήμερα στα Κύθηρα έχομε μια γελαστή, ηλιόλουστη μέρα. Άρχισαν οι Αλκυονίδες!

‘Ενα ελπιδοφόρο, φωτεινό διάλειμμα στη χειμωνιάτικη κακοκαιρία. Οι μύθοι λένε ότι οι θεοί προσέφεραν αυτές τις ημέρες στο πανέμορφο θαλασσοπούλι, την αλκυόνα, για να γεννά τα αυγά του το χειμώνα στα βράχια και να μην τα παίρνει η θάλασσα. Ακόμα λένε, ότι η Αλκυόνη ήταν κόρη του θεού των ανέμων, του Αίολου και η αγάπη της για τον άνδρα της, τον Κήυκα, έμεινε παροιμιώδης. Μιά μέρα ο άνδρας της χάθηκε στη θάλασσα και η Αλκυόνη απαρηγόρητη έπεσε στα βράχια και σκοτώθηκε. Ο Δίας τους μεταμόρφωσε σε θαλασσοπούλια και επειδή τα αγριεμένα κύματα του χειμώνα επαιρναν τα αυγά της Αλκυόνας, γιαυτό ο θεός της χάρισε αυτήν την περίοδο καλοκαιρίας μεσ’ στην καρδιά του Χειμώνα.

Περίφημο είναι το χορικό, το δεύτερο στάσιμο,από την τραγωδία του Ευριπίδη “Ιφιγένεια εν Ταύροις” “Αλκυόνα! ώ εσύ πουλί, που ένα γύρο στου βράχους της θάλασσας λες το τραγούδι της μαύρης σου μοίρας, ευκολονόητη λαλιά στους σοφούς που κατέχουν πως κελαηδάς ολοένα το ταίρι σου…”