Αλοϊζιάνικα, ένας παραδοσιακός οικισμός στα Κύθηρα για περισυλλογή

Αν θες να μελετήσεις την παλιά ζωή στα Κύθηρα, πρέπει να περιπλανηθείς στα στενά σοκάκια ενός χωριού, όπως τα Αλοϊζιάνικα.

Ένας συμπαγής συνοικισμός με λαϊκά αγροτικά σπίτια οχυρωμένα με ψηλό περίβολο, με πυκνότητα δόμησης, μακριά από τη θάλασσα, χτισμένος σε ύψωμα σαν αετοφωλιά, σου δίνει την αίσθηση ότι ακόμα πλανάται στα Κύθηρα η φοβέρα του Μπαρμπαρόσα.

Καμάρες, σπεντόνια, ανωγάκια, λουλουδιέρες με πέτρινα φουρουσάκια, περιμαντρωμένες πλακόστρωτες αυλές με φουρνόσπιτα, πώρινα περιθυρώματα αντέχουν ακόμα και δημιουργούν ένα σκηνικό μοναδικό για το σκηνοθέτη που θα ήθελε πιθανόν να γυρίσει ταινία «Το κόκκινο σπαλέτο» του Γιάννη Πρινέα, μια χωριάτικη τραγωδία που στηρίζεται σε κάποιο παλιό Κυθηραϊκό θρύλο.

Οι περισσότερες κατοικίες είναι διώροφες. Το ισόγειο είναι βοηθητικός χώρος με καμάρα (βόλτο) και συνήθως δεν επικοινωνεί με τον όροφο, όπου ήταν η κυρίως κατοικία, στην οποία ανέβαιναν με εξωτερική σκάλα.

Κατά το 18ο αι. ήταν ενορία με το ναό του αγίου Θεοδώρου (σήμερα ναός του αγίου Βασιλείου) και αριθμούσε περί τα 150 άτομα. Επί Αγγλοκρατίας, το 19ο αι. αριθμούσε περί τα 250 άτομα.