Ο ιατροφιλόσοφος Γεώργιος Μόρμορης

Η οικογένεια Μόρμορη είναι από τις παλαιότερες και ιστορικότερες οικογένειες στα Κύθηρα, ευγενούς καταγωγής από την Κρήτη. Κατά το 16ο αι. είναι εγκατεστημένη στα Κύθηρα και στην πορεία των αιώνων ανέδειξε εκκλησιαστικούς άνδρες, ιατροφιλόσοφους, νομικούς, πολιτικούς, αγωνιστές για την ένωση.                                     

Ο ιατροφιλόσοφος Γεώργιος Μόρμορης, γιος του νοταρίου Ιουλίου Μόρμορη και της Παυλίνας Βιτζαμάνου, ανεδείχθη ίσως η πιο διακεκριμένη μορφή των Κυθήρων κατά το 18ο αι. Γεννήθηκε στο Κάστρο των Κυθήρων το 1720. Αδελφός του ήταν ο Επίσκοπος Κυθήρων Νικηφόρος Μόρμορης. Ο Γεώργιος σπούδασε ιατρική στην Πάδοβα και εξελέγη μέλος της Ακαδημίας της Φλωρεντίας. Διορίστηκε επίσημα από τη Βενετική Αρχή ιατροχειρούργος στα Κύθηρα, όπου εγκατεστάθη μόνιμα και παντρεύτηκε την Ελένη Καλούτση-Μαχαιριώτη, με την οποία απέκτησε πολλά παιδιά. Από τα αγόρια που επέζησαν ο Εμμανουήλ, γνωστός ως δοτόρ Μανόλο, σπούδασε ιατρική και υπηρέτησε επί σειράν ετών ως πρόξενος της Ρωσίας στα Κύθηρα. Ο Ιωάννης σπούδασε νομικά και οι απόγονοί του συνέχισαν το όνομα και την οικογενειακή παράδοση.

Ο ιατροφιλόσοφος, παράλληλα με την ιατρική, ασχολήθηκε με την ποίηση. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Ιταλία ήρθε σε επαφή με την Ιταλική λογοτεχνία. Το 1745 τύπωσε στην Ιταλία το γνωστό έργο του Τορκουάτο Τάσσο «Αμύντας» σε ελεύθερη έμμετρη παράφραση στη νέα Ελληνική γλώσσα. Το έργο αυτό του Μόρμορη αποτελεί αξιόλογο σταθμό στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου.

Ο Γεώργιος Μόρμορης, ο οποίος θεωρείται ένας από τους 7 σοφούς της Ανατολής κατά το 18ο αι., πέθανε στα Κύθηρα το 1790 και ετάφη στο ναό του Παντοκράτορα στο Φρούριο.