Ο λυρισμός του Δεκαπενταύγουστου

Σήμερα θα ψάλομε το Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα στον Εσταυρωμένο.

Αυτό το υπέροχο λυρικό ποίημα, αυτό το αριστούργημα της υμνολογίας, μας μιλάει για τα βάσανα του κόσμου, για τα καθημερινά προβλήματα και τα πάθη.

Οι έξοχοι στίχοι του είναι γεμάτοι εσωτερική οδύνη και συντριβή.

Ποιητής είναι ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Θεόδωρος Δούκας Λάσκαρης (1222-1258) από τους σοφότερους ανθρώπους της εποχής του, αλλά και ο πιο άτυχος. Ήταν άρρωστος, επιληπτικός, πέθανε μόλις 36 ετών, ήταν διωγμένος, πολεμημένος από Λατίνους, Άραβες και τους δικούς του και δεν δίστασε αυτός ο φωτισμένος, ο δυνατός ηγέτης να εκφράσει την αδυναμία του, την απόγνωσή του και την απελπισία του με τον Μ.Παρακλητικό Κανόνα στην Παναγία μας, όπου διεκταγωδεί τα βάσανα της ψυχής του ” Καταιγίς χειμάζει των συμφορών Δέσποινα και των λυπηρών τρικυμίαι καταποντίζουσιν…..”