Δεήσεις και πολυχρονισμοί στα Κύθηρα κατά την περίοδο της Επτανήσου Πολιτείας

Οι δεήσεις, οι πολυχρονισμοί και οι επευφημίες είναι μια Βυζαντινή συνήθεια, που πέρασε στην Τουρκοκρατία και έφθασε μέχρι τις μέρες μας με τους πολυχρονισμούς των Αρχιερέων. Άλλοτε γίνονταν για το Βυζαντινό Αυτοκράτορα, το Σουλτάνο, για Βασιλείς, ή για καθεστώτα όπως η Επτάνησος Πολιτεία, που ήταν ένα κρατίδιο κάτω από τη Ρωσοτουρκική κυριαρχία, εγκαθιδρύθηκε στα Επτάνησα στις 21 Μαρτίου 1800 και διατηρήθηκε μέχρι 8 Ιουλίου 1807.

Στο Τοπικό Αρχείο Κυθήρων υπάρχει ένα σχετικό ντοκουμέντο, ένα κείμενο προφανώς απευθυνόμενο στους ιερείς των Κυθήρων, το οποίο περιέχει τις σχετικές δεήσεις υπέρ του καθεστώτος.

« Εις την μεγάλην Είσοδον Της Ευσεβούς Επτανήσου Πολιτείας και πάντων υμών μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία αυτού πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων . Αμήν. Εις την λιτήν, ήτοι ευλόγησιν των άρτων Υπέρ της Ευσεβεστάτης και Γαληνοτάτης Επτανήσου Πολιτείας, κράτους, νίκης, διαμονής, υγείας, σωτηρίας αυτής, και του Κύριον τον Θεόν ημών επιπλέον συνεργήσαι και κατευοδώσαι αυτήν εν πάσι»

Eίναι πολύ πιθανόν, από ό,τι δείχνει ο γραφικός χαρακτήρας, το κείμενο αυτό να εγράφη από τον Εμμανουήλ Μόρμορη, τον περίφημο ντοτόρ Μανόλο, γιό του ιατροφιλόσοφου Τζώρτζη Μόρμορη, ο οποίος ντοτόρ Μανόλο ήταν Υποπρόξενος της Ρωσίας στα Κύθηρα κατά την περίοδο της Επτανήσου Πολιτείας.