Η διαίρεση του χρόνου της ημέρας στους αρχαίους Έλληνες
Όταν οι άνθρωποι δεν είχαν ρολόγια, την ώρα την καθόριζαν από τη θέση του ήλιου, ή από καθημερινές συνήθειες, ακόμα και από τις αγροτικές εργασίες.
Π. χ. Για την 11η πρωινή, που συνήθως εκείνη την ώρα η αγορά είναι γεμάτη κόσμο, χρησιμοποιούσαν την έκφραση ” περί πληθούσαν αγοράν”
Για το προχωρημένο απόγευμα, πριν από τη δύση του ηλίου, προς εσπέραν, χρησιμοποιούσαν την έκφραση ” βουλυτόνδε” που σημαίνει την ώρα της αποζεύξεως των βοδιών, που ο αγρότης λύνει τα βόδια από το ζυγό.
Έτσι με το ξεκίνημα της ημέρας έχομε
Όρθρος βαθύς= πολύ πριν την αυγή
Όρθρος= λίγο πριν την αυγή
Έως, Ηώς= το γλυκό χάραμα
Ήλιου ανατέλλοντος
Περί πληθουσαν αγοράν Μεσούσης της ημέρας=μεσημέρι
Περί δειλην= δειλινό Βουλυτόνδε
Ήλιου δύοντος Όψια (ώρα)= εσπέρα
Περί δειλην όψιαν= αργά το βράδυ
Προς εσπέρας
Νυκτός
Αμφί μέσας νύκτας= μεσάνυχτα