«αψκα μιν[ός] Νοευρίου κα έθαψα ένα πεδί ασερνηκό ονόματι γεώργιος και μια κοπέλα ονόματι πέτα με ταις ευλογίαις και αυτά μονητάρου εις ένα κερό και εις μίαν ημέρα πεδιά του Κοσμά Κανάλαι»

Σ΄αυτή τη λιτή σημείωση ο εφημέριος στο Σωτήρα των Σφακιανών στα Κύθηρα μας λέει ότι στις 21 Νοεμβρίου το 1721 έθαψε ένα παιδί, το Γιώργο και μια κοπέλα, τη Μπέλα, που πέθαναν από ευλογιά και πέθαναν την ίδια μέρα, στα γρήγορα και ήταν αδέλφια…

Μια από τις μολυσματικές ασθένειες που επανειλημμένα ενέσκηψαν στα Κύθηρα, μια από τις μάστιγες που άλλοτε προκαλούσαν μαζική θνησιμότητα ήταν και η ευλογιά που ταλαιπώρησε την οικουμένη και έφθασε μέχρι και τον 20ό αι.

Εκδηλωνόταν με εξανθήματα και φυσαλίδες και δερματικές βλάβες.

Σ’ αυτούς που γλύτωναν το θάνατο, έμεναν σημάδια, ουλές και τους έλεγαν βλογιοκομένους.