«Εις πόνον κοιλίας»

Ο κοιλιακός πόνος στα παιδάκια ήταν κάτι συνηθισμένο. Σε εποχές που οι ιατρικές υπηρεσίες δεν ήταν προσιτές στις αγροτικές κοινωνίες, οι άνθρωποι κατέφευγαν στα θεία, στην πρακτική ιατρική και στις γητείες.

Μια λαϊκή παράδοση στα Κύθηρα λέει πως κάποτε μια πονηρή και αφιλόξενη γυναίκα μαγείρευε κρέας. Πέρασε ένας νηστικός ζητιάνος και ζήτησε να φάει. Εκείνη του είπε ότι δεν μαγείρευε κρέας αλλά φακές. Για το ψέμα που είπε τιμωρήθηκε και έπιασε πόνος στην κοιλιά το παιδί της.

Έτσι δημιουργήθηκε η γητεία που έλεγαν «εις πόνον κοιλίας» η οποία έχει ως εξής:

«φτωχή, πονηρή νοικοκυρά λάρδον εμαγέρευε, φάκον εγκατάστησε, για το σκιζάρι το λαρδί, για το κομμάτι το ψωμί πιάνει πόνος το παιδί. –Έβγα πόνε της κοιλίας κι ο Χριστός σε πολεμά με το δεξί του χέρι και με το χρυσό μαχαίρι. Περαστικά σου!»