Πήλινες κολυμπήθρες στα Κύθηρα

Τα παλιά τα χρόνια που υπήρχε μεγάλη παιδική θνησιμότητα, τα μωρά τα βάφτιζαν πριν σαραντίσουν. Οπωσδήποτε μετά τον τοκετό κατά την περίοδο της λοχείας οι αγρότισες έβγαιναν στα χωράφια, στις αγροτικές εργασίες, παίρνοντας μαζί το μωρό στη «νιάκα» και το βρέφος ήταν εκτεθειμένο σε πολλούς κινδύνους. Ο κάθε γονιός ήθελε να αποφύγει κάθε ενδεχόμενο να πεθάνει το παιδί αβάφτιστο. Γι αυτό και οι κολυμπήθρες της εποχής εκείνης ήταν πήλινες, πολύ μικρές σε σχέση με τις σημερινές, με υποδοχές για 3 κεράκια και 2 χερούλια στα πλάγια.

Οι επίσκοποι των Κυθήρων κατά την ανάληψη των καθηκόντων τους εξέδιδαν εγκυκλίους προς τους ιερείς με οδηγίες και μεταξύ άλλων έγραφαν «….προνοούμεν και διά τα μικρά βρέφη, εκείνα τα οποία μένουν αβάπτιστα πολύν καιρόν με τόσον κίνδυνον της ψυχής, όθεν προστάσωμεν να μην μακρύνουσι περισσότερον από ημέρας τεσσαράκοντα και εις καιρόν ανάγκης να τα βαπτίζουν ευθύς προστάσωντας τους ιερείς να μην είχαν κάμουν καμίαν ιεροπραξίαν εις τα σπίτια των γονέων εκείνων οπού είχαν αναβάλλη περισσότερον το βάπτισμα των παιδίων και είχαν σαραντίσει αβάπτιστα……»

Αυτά εγράφησαν το 1758 από τον Επίσκοπο Κυθήρων Νικηφόρο Μόρμορη, αλλά και οι προηγούμενοι και οι επόμενοι επίσκοποι έγραψαν στους κώδικές τους παρόμοιες οδηγίες επιμένοντας σ΄αυτό το θέμα.