Κάπου στα Κύθηρα

Είσαι άσπρο Ελληνικό ερημοκλήσι δαρμένο από την αντηλιά.

Γύρω γύρω σου, αμπέλια, μποστάνια καρποφόρες συκιές,
και κάπου κάπου μοναχική και κάποια ελιά.

Χρυσοφρυγανισμένα τα χορτάρια αχνίζουνε, άχυρο πια.
Κι αντίς γι αγγέλους τα τζιτζίκια σου κανοναρχούνε
το κάθε απομεσήμερο, έως αργά το βράδυ
με το δικό τους τρόπο τον παρακλητικό κανόνα……

(Από το ποίημα “ερημοκλήσι” του Τάκη Παπατσώνη)